مبارزه مردم ایران برای رسیدن به دمکراسی و آزادی، ریشه ای عمیق دارد، و فراتر از جنبش سبز یا کوی دانشگاه است.
آتش فشان آزادی در ایران زمانی فوران یافت که مردم ایران، بیش از یکصد سال قبل موفق شدند جنبش مشروطه را به پیروزی برسانند.
دست یابی به دمکراسی و حق حاکمیت مردم بر مردم قدمتی بیش از یکصد سال دارد، و پر بیراه نیست اگر این جنبش را قدیمی ترین جنبش آزادی خواهانه آسیا و آفریقا بدانیم.
اکنون که در آستانه سالگرد دهه زجر، یا آغاز استقرار حاکمیت ولایت فقیه بر کشور ایران هستیم، ذکر این نکته ضروری است که جنبش آزادی خواهانه ایران، چون آتش در انبار باروت است، حتی اگر شعله ای کوچک از آن باقی مانده باشد، باز شراره ریز خواهد شد، و خانه دیکتاتور را به خاکستر تبدیل خواهد کرد.
این رژیم با کشتن ندا و سهراب در خیابان های تهران، کشتن مختاری، پوینده، فرخزدا، بختیار، ستار بهشتی و ...، شاید برای مدت کوتاهی بتواند سر پا بماند، اما عاقبت جنایتکاران، سرنگونی و گوشه زندان است...!
عاقبتی که در انتظار خامنه ای است...!
صدام با پورمحمدی؟/ دولتی که یک متهم به جنایت علیه بشریت،وزیر دادگستریش باشد، مشخص است که چطور عدالتی را گسترش خواهد داد!
