برخی از آماری که از ایران به گوش می رسد، پشت آدمی را به لرزه در می آورد! رادیو دویچه وله، گزارش داده است که:
دعوای خیابانی در ایران: مسئولان سازمان پزشکی قانونی ایران گزارش داده‌اند که آمار پرونده‌های ثبت شده برای نزاع در سه ماهه اول سال جاری خورشیدی ۱۶۵ هزار و ۳۶۵ مورد بوده است. آمار نزاع در مدت مشابه سال ۱۳۹۱ برابر با ۱۶۱ هزار ۵۵۵ مورد بوده است. بدین ترتیب آمار سال ۹۲ افزایش نشان می‌دهد. کل آمار مربوط به سال ۱۳۹۱ برابر است با ۶۱۷ هزار و ۳۵۸ پرونده.
اگر کمی روی این آمار فکر کنیم، و به نکات ذیل توجه کنیم، تازه متوجه می شویم که چقدر ماجرا خطرناک و بحرانی است:
یک- حدود هفت صد هزار پرونده در پزشک قانونی، به دلیل دعوای خیابانی در سال گذاشته تشکیل شده است.
دو: بخش عمده ای از دعوا ها، اصولا گزارش نمی شود! روند تشکیل پرونده در پزشک قانونی به این شکل است که اول باید به نیروی انتظامی گزارش داد، بعد اگر پرونده به دادگاه کشید، تازه قاضی یا بازپرس، به پزشک قانونی دستور می دهد که شخص را معاینه کنند. در نتیجه می توان گفت شاید کمتر از ده درصد این نزاع ها، به پزشک قانونی می رسد! بسیاری از دعواها، آصولا منجر به زخمی شدن طرف نمی شود که بخواهد به پزشک قانونی برسد.
سه- با توجه به جمعیت ایران و از آنجایی که در هر دعوایی، حداقل دو نفر درگیر هستند، می توان ادعا کرد که از هر ده نفر ایرانی، یک نفر در سال دعوای منجر به آسیب جدی می کند، و از هر دو نفر ایرانی، یک نفر هر سال یکبار دعوای خیابانی را تجربه می کند!
چهار-این آمار، بیش از بیست و پنج برابر آمار دعوا در آمریکا، و بیش از چهل برابر آمار انگلیساست..!
شاید علت این تعداد عظیم دعوا را بتوان در موارد زیر خلاصه کرد:
یک- بی عرضگی نیروی انتظامی!
دو- فشار زندگی و اقتصادی بر جامعه و شهروندان،
سه- افسردگی شدید مردم
چهار- نبود یک ارگان مسئول که با فرهنگ سازی، جلوی چنین مسایلی را بگیرد.
پنج- اجرای مراسم اعدام و شلاق زدن، که باعث گسترش خشونت در جامعه شده است.
