کره شمالی: کشوری که داروی بیهوشی نیست و اگر مثلا کسی پایش عفونت کند، به جای درمان، پای او را قطع می کنند، آنهم بدون داروی بیهوشی...!
حال چنین کشوری بمب اتم دارد. چند مساله به ذهن آدمی می آید،
اولا سران این دولت ها که به این درجه از پفیوزیت (!) رسیده اند که با شهروندان خود چنین می کنند، با مردم بقیه دنیا چه می کنند؟!؟!؟
دوما، مهمترین هدف و خطر این بمب اتم، برای مردم خود کره شمالی است، چون رژیم کره شمالی می داند که با چهار تا بمب اتمی و تکنولوژی قدیمی خودش، در مقابل ژاپن و کره جنوبی(که امریکا از آنها حمایت می کند)، هیچ غلطی نمی تواند بکند، لذا این اسلحه تنها برای این ساخته شده تا هر بلایی خواستند سر مردم کشور خود بیاورند، و اگر زمانی آمریکا یا کره جنوبی قصد حمله به کره شمالی را داشتند، این سلاح بازدارنده باشد...!
در حقیقت، این بمب اتم، با پول مردم کره شمالی ساخته شده تا بلایی باشد بر سر مردم بیچاره کره شمالی...!
این سرنوشتی است که در انتظار مردم ایران نیز خواهد بود،و خامنه ای زمانی بمب اتم را به سمت مردم ایران نشانه خواهد رفت، اگر که جوانان ایران کاری نکنند و اقدامی صورت ندهند.
مردم این کشور سالها است که ایزوله هستند و به دنیای بیرون هیچ ارتباطی ندارد، برنامه مستندی که بی بی سی در اینباره تهیه کرده بود، نشان می داد چگونه این مردم مانند انسان های غارنشین زندگی می کنند و از دنیا بی خبر هستند.
مردم کره شمالی تصور می کنند خودشان خوشبخترین و ثروتمندترین کشور دنیا هستند، در حالی که دیگر کشورهای دنیا فقیر و بیچاره هستند. یکی از افرادی که موفق به فرار از این کشور مصیبت زده شده بود، به خبرنگار می گفت اگر غذای ما ته مانده ای داشت، آنرا برای مردم کره جنوبی کنار می گذاشتیم! نکته بامزه ماجرا این است که اکنون کره جنوبی یکی از کشورهای ثروتمند دنیا است...!
به مانند تمام دیکتاتورهای دیگر، رهبر کره شمالی خودش و اطرافیانش زندگی بسیار مرفه ای داشتند، او مشتری گران ترین مشروب ها و کنیاک های دنیا بود، در حالی که مردم آن کشور از گرسنگی می مردند، او فقط یک بار هفتصد هزار دلار پول خرید مقداری مشروب داده بود.
گزارش های عجیبی از دست داشتن کره شمالی در فروش اسلحه به گروه های تروریستی و مشارکت در قاچاق مواد مخدر انتشار یافته است.
به مانند دیگر دیکتاتورها، دیکتاتور کره شمالی از شورش مردم می ترسید و می دانست به دلیل اینکه هیچ مشروعیتی در بین مردم ندارد، اگر کشور ثالثی به کره شمالی حمله کند، مردم از او طرفداری نخواهند کرد، لذا بخش عمده ای از بودجه کشور را صرف ساختن بمب اتمی کرد.
به عبارت دیگر، برای قریب بیست سال، مردم کشور را در فقر مضاعف نگه داشت تا بتواند چند کلاهک هسته ای داشته باشد و بدینوسیله، مطمین شود کشورهای دیگر به کره شمالی حمله نخواهند کرد.
کره شمالی آینه تمام نمای زندگی یک دیکتاتور است، کشوری که می توانست مانند کره جنوبی، شانه به شانه ژاپن حرکت کند، آنچنان فقیر و عقب افتاده است که در بیمارستان های آن به دلیل نبود دارو ، پای انسان ها را بدون بیهوشی قطع می کنند...!
این تصویر ماهواره ای که در شب گرفته شده، به زیبایی نشان می دهد که چطور کره جنوبی در اثر وجود دمکراسی پیشرفت کرده است و تمامی شهرها در شب می درخشد، اما در کره شمالی تنها بخش کوچکی از پایتخت از نعمت برق برخوردار است.
نوشته های دیروز این وبلاگ: