چند وقت پیش، مصاحبه کریستین امانپور (در سی ان ان) با آنگ سانگ سوچی را می دیدم، بخشی از آن به شدت توجه مرا جلب کرد:
آنگ سان سوچی، برنده صلح نوبل است، بانویی که چندیدن دهه برای رسیدن به دمکراسی در کشورش تلاش کرد و بالاخره آن کشور مصیبت زده را در مسیر درست قرار داد.
در مصاحبه ای که چندی پیش، کریستین امانپور با او داشت، کریستین از او پرسید: «اکنون با ژنرال هایی در حکومت همکاری داری که سالها آزارت داده اند و تو را از خانواده ات جدا کردند، چه نظری داری»
آن سانگ سوچی پاسخ داد: «...من آنها را دوست دارم!» و وقتی تعجب کریستین را دید، پاسخ داد: «من کارهایی که آنها انجام داده اند را دوست ندارم، اما خود آنها را دوست دارم، تفاوت است بین کار آنها و خود آنها!» و وقتی شگفتی کریستین را دید، گفت:«این احساسی کاملا طبیعی برای من است»
برای آشنایی بیشتر با آنگ سان سوچی، این نوشته را ملاحظه فرمایید:
پیوند: ویدیو دریافت جایزه صلح نوبل، با خلاصه ای از سخنرانی های آنگ سان سوچی، سمبل دمکراسی/ رنج انسان ها را نادیده نگیرید!
نوشته چند روز گذشته من:
/------------/دغل بازی: چاوز چفیه به گردن می انداخت، اما در پارتی سفارت ونزولا ، کارمندان بر سر دختران ایرانی قرعه کشی می کردند...!
نوشته های پیشین این وبلاگ:
