این رژیم سی و پنج ال است که بر مسند قدرت است، و سران این رژیم، چنگیز وار به غارت ایران و لگد مال کردن کرامت انسانی ایرانیان مشغول هستند.
جنگ بین یک ملت با دیکتاتور حاکم یا زورگویان، چیز جدیدی نیست، و مردم ایران به درازای تاریخ آنرا تجربه کرده اند، از حمله اعراب گرفته تا یورش چنگیز و عثمانی..، از دخالت اجنبی در تاریخ معاصر گرفته تا حمله صدام حسین به کشورمان.
این رژیم دیکتاتوری نیز محکوم به شکست و سرنگونی است و این جبر تاریخ است. هیچ کسی باور نمی کرد رژیم های قدرتمندی چون رژیم کمونیستی در شوروری سابق، یا اروپای شرقی فرو پاشند، اما پیروزی یک ملت بر دیکتاتورها، به صورت پیشفرض در سرنوشت هر جامعه ای نگاشته شده است.
اما آنچه در این میان، باعث آزار آدمی است، «خو» گرفتن برخی از هموطنان ما به شرایط موجود در جامعه است.
خو گرفتن و بی تفاوتی بخشی از هموطنان، چون سوهان به روح آدمی خراش می اندازد و آدمی را به فکر وا می دارد که اینان را چه شده است؟!
این گروه از هموطنان ما، چه در داخل و چه در خارج از کشور حضور دارند.
در داخل کشور، آن دسته از شهروندانی که تنها به بهبود شرایط زندگی خود می اندیشند و فارغ از شرایط حاکم بر جامعه هستند؛ و آن دسته از هموطنان خارج نشینی که تنها به این می اندیشیند که زندگی مرفهی در خارج برای خود فراهم کنند و حتی لحظه ای به مصیبتی که بر ما می رود، اندیشه نمی کنند...!
اینها به این نمی اندیشند که «این مزرعه را آب گرفته-دهقان مصیبت زده را خواب گرفته!» است.
آن دسته از هموطنان داخل کشور که تنها دغدغه آنها، سوار شدن به ماشین بهتری است، آیا به این اندیشیده اند که این رژیم در این سی سال، به اندازه یکصد و پنجاه هزار دلار، از جیب هر ایرانی دزدیده است؟! آیا به این فکر می کنند که این رژیم، غرور هر ایرانی را شکسته است، و نام ایرانی را با کلام زشتی چون تروریست، یکجا قرارداده است؟!
آیا به این می اندیشند که نسل بعدی این جامعه، یعنی فرزندان آنها، به جای کشوری آباد، خرابه ای را از آنها تحویل خواهند گرفت؟
مصیبت اصلی ما، این رژیم نیست، مصیبت اصلی ما خو گرفتن این دسته از هموطنان به مشاهده نقض حقوق بشر و لگدمال شدن کرامت انسانی است...
پی نوشت:
به یاد «دارا ایرانی»، وبلاگ نویسی که علی رغم بیماری، همیشه قلمش را در راه آزادی کشورش به کار گرفت.
پی نوشت:
به یاد «دارا ایرانی»، وبلاگ نویسی که علی رغم بیماری، همیشه قلمش را در راه آزادی کشورش به کار گرفت.
مطالب گذشته:
1- حکومت دینی، مساوی است با نبود عدالت، حقوق بشر، آزادی بیان و اندیشه، امنیت و رفاه اجتماعی...!
2- برسد به دست خانواده سربندی! از آمنه یاد بگیرید، آدم کشتن فقط چاقو بدست گرفتن نیست، شما در قتل ریحانه شریک هستید!
2- برسد به دست خانواده سربندی! از آمنه یاد بگیرید، آدم کشتن فقط چاقو بدست گرفتن نیست، شما در قتل ریحانه شریک هستید!